چو دل شد زان او هرگز نمیرد


چو خورد از خوان او هرگز نمیرد

به سر می گردم از عشقش، چو دانم


که سرگردان او هرگز نمیرد

تن عاشق بمیرد در جدایی


ولیکن جان او هرگز نمیرد

به دردش گر دلم زین پیش می مرد


پس از درمان او هرگز نمیرد

تنم را پر شود پیمانهٔ عمر


ولی پیمان او هرگز نمیرد

به زندان عزیزی در شد این دل


که در زندان او هرگز نمیرد

روان اوحدی را هست حکمی


که بی فرمان او هرگز نمیرد